اثربخشی آموزش فرزندپروری با رویکرد مثبت نگر بر خودکارآمدی مادران و بهبود رابطه ی مادر _ کودک و مشکلات رفتاری کودکان

این مطالعه با هدف اثر بخشی آموزش فرزند پروری مثبت نگر بر رابطه ی مادر و کودک، خودکارآمدی مادر و مشکلات رفتاری کودکان صورت گرفته است. روش پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پیش آزمون با گروه کنترل است. نمونه پژوهش شامل 20 نفر از مادران کودکان پیش دبستانی مراجعه کننده به کلینیک سلامت کودک بودند، که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. اعضا گروه آزمایش به مدت 5 هفته، هر هفته 2 جلسه و هر جلسه 2 ساعت در جلسات برنامه ی آموزشی قرار گرفتند. این در حالی بود که گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه رابطه ی مادر و کودک، خودکار آمدی مادر و مشکلات رفتاری کودکان بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش کوواریانس استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین نمرات در دو گروه بعد از برنامه ی آموزشی در زیر مقیاس پذیرش و خودکارآمدی مادر افزایش معنا دار و در زیر مقیاس طرد کاهش معناداری نشان داد. اما در زیر مقیاس های حمایت و آزادی افراطی و مشکلات رفتاری تفاوت معناداری مشاهده نشد.